Όταν τα Ελληνικά Μαχητικά κυνήγησαν τα Τουρκικά μέχρι το αεροδρόμιο του Dalaman (ΒΙΝΤΕΟ)

Με αφορμή τα πρόσφατα καταιγιστικά γεγονότα έχουμε ημέρες «κρίσεως». Οι πάντες κρίνονται και βγαίνουν συμπεράσματα. Κάποια είναι άμεσα και εύκολα. Κάποια άλλα περιμένουν το χρόνο να τα «στηρίξει».

Επίσης, με κάποιο τρόπο, μπορούμε να πούμε ότι οι ΠΑΝΤΕΣ κρίνονται: Δικαιοσύνη, Αστυνομία και Ειδικές Υπηρεσίες, Πολιτικοί σαν άτομα, Κόμματα σαν οργανισμοί, Δημοσιογράφοι σαν άτομα, ΜΜΕ σαν οργανισμοί και τελικά και ο ίδιος ο λαός για το κατά πόσο είναι πολιτικά ώριμος και συνετός.

Με πρώτη ματιά μπορούμε να πούμε ότι η Δικαιοσύνη εξέπληξε με τον ταχύτατο τρόπο που κινήθηκε. Ίσως πρόκειται για πρωτοφανή περίπτωση στα Ελληνικά χρονικά μιας και έχουμε συνηθίσει να μιλούμε για καθυστερήσεις και δισταγμούς οι οποίες αγγίζουν τα όρια της αρνησιδικίας. Οι αστραπιαίες ενέργειές της απέδειξαν ότι η Ελληνική Δικαιοσύνη μπορεί να κινηθεί εκπληκτικά ταχύτατα υπό ορισμένες συνθήκες. Είναι ένα ενθαρρυντικό συμπέρασμα που θα μπορούσε να αποτελέσει μια, κάποια, ελπίδα με δεδομένο ότι η Δικαιοσύνη οφείλει να είναι ο εγγυητής του Δικαίου με τη σωστή εφαρμογή των Νόμων.

Η Αστυνομία και οι Ειδικές Υπηρεσίες κινήθηκαν με επαγγελματικό τρόπο και έφεραν τα αποτελέσματα για τα οποία τους έδωσε διαταγή η Πολιτική Ηγεσία. Άρα ερχόμαστε να θυμηθούμε αυτό που κατ ιδίαν ομολογούν αστυνομικοί, ότι: «μπορούμε να διευθετήσουμε κάθε πρόβλημα αρκεί να έχουμε τα χέρια μας ελεύθερα».

Οι πολιτικοί, ως άτομα, έκαναν αυτό που περίμενε κάποιος να κάνουν. Ακούσαμε κάθε λογής απόψεις, κυρίως παλαιάς κοπής, περί δημοκρατίας, περί δικαίου, άλλες φαιδρές και άλλες σοβαροφανείς περί και περί. Αναμενόμενο και καθόλου περίεργο. Εξέθεσαν τις απόψεις τους –καταδικαστικές- για έναν εχθρό που τους απειλούσε.

Το μεγάλο πανηγύρι έγινε –και συνεχίζεται να γίνεται αναιδέστατα- με τα κόμματα και τα επιτελεία τους. Κατ αρχήν συμφώνησαν αμέσως και ανεπιφύλακτα για την εγκληματική μορφή της ΧΑ και στην συνέχεια επιτίθενται το ένα εναντίο του άλλου με διάφορες κατηγορίες (υπαρκτές ή μη). Εμφανέστατη η άγρα ψήφων ενώ παρουσιάζεται –το καθένα για τον εαυτό του- ως η μόνη σανίδα σωτηρίας. Δεν είναι προβλέψιμο αν θα αποκομίσουν κάτι θετικό από την πολυλογία τους και την υποκρισία τους. Και φυσικά όλοι κόπτονται «για το καλό της Δημοκρατίας και ενάντια στον ναζισμό». Δίνουν μια παράσταση όπου το γιούχα των θεατών δεν μπορεί να φτάσει στα αφτιά τους. Το μεγάλο ζητούμενο –να ομονοήσουν και να συμπράξουν απέναντι στην απειλή- δεν πρόκειται να γίνει πραγματικότητα. Θλιβερή διαπίστωση η οποία όμως αποκαλύπτει πολλά.

Οι δημοσιογράφοι σαν άτομα –και τα ΜΜΕ σαν οργανισμοί- ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο με σαχλά σχόλια, συνεχώς επαναλαμβανόμενα – τόσο ώστε να αποδυναμώνουν τα γεγονότα-, αποκαλύπτοντας με απροκάλυπτο τρόπο ότι είτε βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία είτε να επιζητούν προσωπική προβολή για να αποκτήσουν ερείσματα «υψηλού επαγγελματισμού» ο οποίος προκαλεί μεγάλη τηλεθέαση. Το πράγμα «ξεχείλωσε» και ενώ ο Υπουργός Δικαιοσύνης υπόσχεται «δίκαιη δίκη» -βασική αρχή της Δημοκρατίας- τα ΜΜΕ δικάζουν σχολιάζοντας, ειρωνεύονται σε μια σοβαρότατη και τραγική κατάσταση και επιμηκύνουν την βλακεία τους πέρα από τα όρια του ανεκτού. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι εκβιάζουν τη Δικαιοσύνη για να συνταχθεί με τις απόψεις τους και τους ηλίθιους συμπερασμούς τους, ενώ παραμερίζουν προκλητικά απόψεις επιστημόνων και ειδικών όταν δεν συντηρούν τις … εισαγγελικές τους τάσεις. Είναι εξοργιστική η κατάσταση στα ΜΜΕ τα οποία προσπαθούν να μετατοπίσουν, μάλλον εκ του πονηρού, νοοτροπίες. Δεν μπορούν να κατανοήσουν –ή δεν θέλουν- να περιμένουν την απόφαση του Δικαστηρίου! Απέδειξαν, τουλάχιστον μια μερίδα από το σινάφι, ότι είναι ότι χυδαιότερο, εγκληματικό και εξαιρετικά επικίνδυνο έχει να παρουσιάσει η σύγχρονη Ελληνική κοινωνία. Έχουν ξεχάσει προ πολλού το «όποιος κρίνει, κρίνεται».

Και τέλος, έχουμε τη στάση του λαού. Μας είναι άγνωστη. Μετά το «πάγωμα» από όλη την ιστορία δεν γνωρίζουμε τι πραγματικά σκέπτεται ο λαός. Αποδέχεται το έγκλημα που συντελέσθηκε και καταδικάζει αυτούς που το διέπραξαν; Σε τι βαθμό και πόσο πολύ; Θα αποδεχθεί την κατάσταση όπως αποδέχθηκε τις 5.000 αυτοκτονίες συμπολιτών του (κάποιοι λένε ότι είναι περισσότερες) εξαιτίας της εξαθλίωσης; Θα κρίνει την εγκληματική οργάνωση – πολιτικό κόμμα σε σχέση με όλους όσους επί σειρά ετών διαπράττουν την γενοκτονία του Ελληνικού Έθνους; Κανένας δεν μπορεί να πει και να προβλέψει. Αν τα ΜΜΕ είχαν ασχοληθεί με την ίδια επιμονή και ένταση με τα όσα συμβαίνουν και εξοντώνουν τους Έλληνες τότε ίσως τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Όμως δεν το έκαναν και είναι ξεκάθαρο ότι είτε δεν είχαν τέτοιες εντολές είτε τους είχε απαγορευτεί.

Πολιτικά τερτίπια και ρεζιλίκια με αφορμή τα γεγονότα θα δούμε πολλά. Θα ξεκαθαριστούν και αρκετοί «λογαριασμοί»! Στο μεταξύ αποπροσανατολίζεται συστηματικά το ενδιαφέρον του κόσμου και η πίεση όλο και περισσότερο αυξάνεται με δυσβάστακτα και απάνθρωπα μέτρα.

Είναι απορίας άξιο τι θα συμβεί –σε περίπτωση εκλογών- με τις προτιμήσεις του κόσμου – των ψηφοφόρων.
Ένα είναι βέβαιο, την πραγματική εικόνα θα μπορούσαν να μας δώσουν εθνικές εκλογές. Από αυτές θα απεικονίζονταν με ασφαλή και έγκυρο τρόπο τι πραγματικά πιστεύει ο λαός και τι πραγματικά θέλει. Αυτή είναι η Δημοκρατία. Αυτόν όμως τον τρόπο δεν τον θέλει –ούτε τον επιζητά- το πολιτικό σύστημα. Ίσως αυτοί ξέρουν το γιατί.

πηγή