Πρόκειται για τα δυο δικαστικά «σίριαλ» της ημέρας. Αυτό του πρώην εκδότη Πέτρου Κωστόπουλου και αυτό του σχεδιαστή μόδας, Λάκη Γαβαλά. Τους τράβηξαν στα δικαστήρια και οι τηλεοράσεις γέμισαν εικόνες, μπας και πειστούμε ότι τελικά υπάρχει βούληση να εισπραχθούν τα χρέη προς το δημόσιο και τους ασφαλιστικούς φορείς.
Ο Κωστόπουλος, μιλώντας στην εκπομπή του, ανέφερε ότι τόσα χρόνια η εταιρία του είχε δώσει στο δημόσιο, για να μη χρωστάει, 130 εκατομμύρια ευρώ. Και τώρα βρίσκεται να χρωστάει απέναντι στο δημόσιο, μετά και από εκχώρηση οφειλής από ιδιώτη πιστωτή, ένα ποσό 400.000 ευρώ περίπου.
Δεν θα μπούμε στην ουσία της υπόθεσης, ιδίως αφού ο άνθρωπος έχει δημοσίως αναγνωρίσει το χρέος του και εργάζεται για να ζήσει την οικογένειά του και να πληρώσει τις οφειλές του. Ένα ερώτημα θα θέσουμε προς όλους αυτούς που φωνασκούν στα τηλεοπτικά παράθυρα: Ποιος από όλους έχει καταβάλλει στον δημόσιο κορβανά τέτοια νούμερα; Και δεν έχουμε την πρόθεση ούτε να στηρίξουμε τον Κωστόπουλο, αφού ούτε τον γνωρίζουμε, ούτε ποτέ μας εξέφαζε το life style που προωθούσαν τα περιοδικά του. Αλλά χρήματα μπαίνουν στο δημόσιο από τις μεγάλες επιχειρήσεις, όχι με τα ψέματα. Και αυτά λείπουν σήμερα.
Και κάτι προς τους κυβερνώντες: Πως θα προσελκύσουν επενδύσεις, όταν ο ιδιώτης που έχει πληρώσει ένα σκασμό λεφτά τις καλές ημέρες, βλέπει στην πράξη, ότι για να απεμπλακείς από μια επιχειρηματική δραστηριότητα του παρελθόντος που δεν προχωράει για οποιονδήποτε λόγο, φτύνεις αίμα; Είναι αυτό θελκτικό επιχειρηματικό περιβάλλον, ρωτούμε εμείς οι αδαείς. Θα πρέπει να είσαι μαζοχιστής για να θέλεις να γεμίσεις σκοτούρες το κεφάλι σου, δίνοντας δουλειά σε δεκάδες, εκατοντάδες και σε άλλες περιπτώσεις χιλιάδες εργαζομένους, σε αυτές τις συνθήκες.
Πάμε και στον Γαβαλά, ο οποίος έχουμε χάσει τον λογαριασμό πόσες φορές έχει συλληφθεί. Ο οποίος εκχωρεί το – κατά δήλωση – μόνο περιουσιακό του στοιχείο, τις εγκαταστάσεις της εταιρίας του οι οποίες βρίσκονται στις αρχές της Αττικής Οδού μετά την περιφερειακή Υμηττού, κινούμενος οδικός προς το Μαρκόπουλο Αττικής, οι οποίες και θα κόστιζαν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ τις καλές ημέρες. Αγορά όμως πλέον ακινήτων δεν υφίσταται, πως να πουλήσει για να ξεχρεώσει; Και το δημόσιο αρνείται να πάρει το ακίνητο, διότι δεν ξέρει να περιμένει να διορθωθεί η κατάσταση και να το εμπορευτεί βγάζοντας κέρδος, αλλά θέλει εδώ και τώρα…
Τα χρέη του είναι, μεταξύ άλλων, από παρακράτηση Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (ΦΠΑ), ο οποίος δεν αποδόθηκε στο δημόσιο. Και επανερχόμαστε σε αυτό που έχουμε υποστηρίξει εδώ και καιρό. Δεν εισπράχτηκε, διότι το δημόσιο διοικείται από ΗΛΙΘΙΟΥΣ. Διότι τις καλές ημέρες, δεν φρόντισε κανείς να δημιουργήσει τον μηχανισμό που έχουν άλλοι και εισπράττουν αυτόματα τον ΦΠΑ.
Διότι τότε, τις καλές ημέρες, εάν κάποιος δεν μπορούσε να σταθεί στην αγορά, ας έφευγε και με την οικονομική κρίση να μην μας έχει χτυπήσει την πόρτα, σίγουρα θα μπορούσε να «συνέλθει» ευκολότερα από ότι σήμερα. Και η αγορά θα ήταν υγιέστερη. Τον θυμάται κανείς τον μύθο με τον εργατικό μέρμηγκα;
Κι ας μην κατηγορούν τις επιχειρήσεις. Επειδή αυτοί που κυβερνούν δεκαετίες τη χώρα είναι απλώς άχρηστοι και ανίκανοι, υποχρέωσαν τους ιδιώτες να εισπράττουν για λογαριασμό τους τον ΦΠΑ και να τον αποδίδουν στη συνέχεια. Και στήθηκε έτσι το πανηγύρι με τους λογιστές και τους δικηγόρους. Διότι έτσι είναι στημένο το σύστημα. Παράλογα, όπως παράλογοι και ενδεχομένως λιγάκι απατεώνες, είναι οι εμπνευστές του.
Τη λύση την έχουμε γράψει και την έχουμε πει. Έσοδα vs. έξοδα. Τι θα πει ρε κουφιοκεφαλάκηδες ότι δεν αναγνωρίζεται στα έξοδα τις δαπάνες για φως, νερό, τηλέφωνο; Ποιοι ήσαστε εσείς που θα πείτε στην κοινωνία τι αποτελεί έξοδο και τι όχι; Αν δεν ήταν όμως άχρηστοι, θα εισέπρατταν απευθείας τον ΦΠΑ, τη στιγμή της συναλλαγής και δεν θα είχαν καν ανάγκη να εισπράξουν φόρους! Διότι για να αποφύγει κάποιος τη φορολογία, θα έσπευδε να επενδύσει με κάθε τρόπο τα χρήματα (αγορές ή σε άλλες δραστηριότητες επιχειρηματικές) και το δημόσιο θα εισέπραττε την ίδια στιγμή το 10%, το 19%, το 23%, όσο είχε οριστεί.
Αντί αυτού, όλοι κάνουν τους επιθεωρητές Κλουζό, ψάχνοντας που στο διάβολο πήγαν τα χρήματα και όλοι παίζουμε κρυφτό μεταξύ μας. Τα βλέπουν στο εξωτερικό και είτε γελούν είτε τρομάζουν. Και δεν περνούν για μπίζνες ούτε απ’ έξω. Για ποιον λόγο να μπλέξουν με τις στρατιές των αχρείαστων δημοσίων υπαλλήλων οι οποίοι συχνά είναι σε θέσεις που δημιούργησαν πολιτικοί για να δικαιολογούν τα ρουσφέτια τους με τις προσλήψεις; Που αντί να σε εξυπηρετούν, χωρίς να το θέλουν βέβαια οι περισσότεροι, απλώς βάζουν συνεχώς εμπόδια;
Πού ακούστηκε ρε απατεώνες 800 Οργανισμοί στο δημόσιο; Ακόμα και συνδεδεμένο με τον ΟΑΕΔ ακούγεται ότι έχουν Οργανισμό, στελεχωμένο με κηφήνες που αμείβονται πλουσιοπάροχα και πολλοί δεν πατάνε το πόδι τους καν στην υπηρεσία! Ποιος τους πληρώνει αυτούς και εκατοντάδες άλλους Οργανισμούς για να μην κάνουν απούτως τίποτε, ή σε τελική ανάλυση κάτι που δεν θα μπορούσε να γίνεται από το εκάστοτε υπουργείο; «Τι θα γίνουν αν απολυθούν; Άνθρωποι είναι και αυτοί», ακούγεται ως αντεπιχείρημα.
Η απάντηση είναι απλή. Όσοι διαφωνούν με το κλείσιμο, να σταματήσουν να διαφωνούν με τη βαριά φορολογία. Διότι όλοι αυτοί πληρώνονται από το κρατικό ταμείο, το οποίο παίρνει λεφτά από τις δικές μας τσέπες, μέσω της φορολογίας. Κι αν αυτοί δεν χρειάζονται, είμαστε απλά διπλά ηλίθιοι να τους πληρώνουμε στο όνομα ενός ψευδεπίγραφου ανθρωπισμού, διαιωνίζοντας την κατάσταση που μας πνίγει. Περαστικά μας.
defence-point.gr