Έφυγε από την ζωή ένας από τους σημαντικότερους Ηπειρώτες διανοούμενος

Ένας από τους πιο αξιόλογους λόγιους της Βορείου Ηπείρου, ο Γρηγόρης Κατσαλίδας έφυγε από την ζωή το περασμένο Σάββατο, σε ηλικία 90 ετών.

Ο ελληνοδιδάσκαλος, διανοούμενος και λαογράφος, με πλούσιο συγγραφικό έργο, άφησε πίσω του μια ανεκτίμητη κληρονομιά στον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό. Κείμενά του φιλοξενήθηκαν και στις σελίδες του «Πρωινού Λόγου», αλλά και στις εφημερίδες «Λαϊκό Βήμα», «Φωνή της Ομόνοιας», «Όραμα» και «Φωνή του Πωγωνίου».

Σε χθεσινή ανακοίνωσή της η Συντονιστική Φοιτητική Ένωση Βορειοηπειρωτικού Αγώνα (ΣΦΕΒΑ), μεταξύ άλλων αναφέρει:

Γεννηθείς στην Άνω Λεσινίτσα, της περιοχής Θεολόγου και με τη βοήθεια του ταξιδεμένου πατέρα του (μετανάστης στην Αμερική) συνέχισε το Γυμνάσιο της Πωγωνιανής, όπου στο τελευταίο ανέκδοτο βιβλίο του: «Η ζωή μου», το περιγράφει με πόνο και νοσταλγία.

Βγήκε δάσκαλος ο Γρηγόρης για να ταξιδέψει κι αυτός σαν μετανάστης από χωριό σε χωριό κι από σχολείο σε σχολείο, για να διδάξει την όμορφη μητρική του γλώσσα, την ελληνική, στα Βορειοηπειρωτόπουλα.

Τον γνώρισαν οι κάτοικοι και οι δεκάδες μαθητές στην Άνω και Κάτω Λεσινίτσα, στην Γλύνα, στου Κρα, στο Δέλβινο, στη Λιβαδειά, στο Μαρκάτι, στην Τσερκοβίτσα, στη Λύβενα, στη Δίβρη και στους Αγ. Σαράντα. Με το σπαρτίκοβο σακούλι στον ώμο, γεμάτο ψωμοτύρι  και γραφόμενες φυλλάδες. Φυλλάδες που αργότερα θα ήταν οι λίθοι των πολυσέλιδων, ποιοτικών και αξιόλογων βιβλίων του: «Το Συντακτικό της Ελληνικής γλώσσας», «Παροιμίες και λαϊκές εκφράσεις», «Η περιοχή Θεολόγου των Αγίων Σαράντα», «Δημοτικά τραγούδια της Βορείου Ηπείρου», «Το γενεαλογικό δέντρο της Λεσινίτσας», «Η εθνική μας ταυτότητα» και «Μικρά ενθυμήματα»…

Στις 18 Απριλίου του 1946 χρειάστηκε και ο Γρηγόρης Κατσαλίδας να γευτεί τα σίδερα. Τα κρύα σίδερα. Την απομόνωση. Την φυλάκιση. Τον ξακουστό καλιά του Αργυροκάστρου. Εκεί, αναφέρει στο τελευταίο ανέκδοτο βιβλίο του, έβλεπα καθημερινά στη βρύση  που πλένονταν τους βαρυποινίτες: Γρηγόρη Λαμποβιτιάδη, οδοντίατρο από τη Δούβιανη Αργυροκάστρου, τον επιστήθιο φίλο και συμμαθητή μου Σωτήρη Σκεύη από τα Καλύβια, ως και το συγχωριανό μου Βασίλη Παρτάλη και άλλους…

Έφυγε ο μπάρμπα Γρηγόρης. Έμεινε πίσω το έργο του. Έμειναν και οι διακρίσεις και τιμητικοί τίτλοι του: Το «Τιμητικό Φύλλο», από τη Γενική Γραμματεία Λαϊκής Επιμόρφωσης. Η «Τιμητική Διάκριση» από την Αδελφότητα των Λεσιτσιωτών. Το «Ειδικό Τιμητικό Βραβείο» από την Ελληνική Εταιρία Εκκλησιαστικών Γραμμάτων.  Η διάκριση «Επίτιμος Δημότης» από την επαρχία Δίβρης.

Post a Comment

Νεότερη Παλαιότερη

Αναγνώστες

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

10/recent/ticker-posts