"Αρμαγεδδώνα" φαίνεται να αποτελεί πλέον ιστορικό παρελθόν. Έστω κι έτσι, αναμφισβήτητα, σήμερα την έχει διαδεχθεί η απειλή των περιφερειακών πυρηνικών συγκρούσεων. Και η καθεμία από αυτές θα μπορούσε να οδηγήσει την ανθρωπότητα στο χείλος της καταστροφής.
Εάν τα πυρηνικά όπλα συνήθως θεωρούνται όπλα του δυνατού, σήμερα αποτελούν όπλα και του αδύνατου, καθώς σήμερα τα αποκτούν περιφερειακές δυνάμεις για τις οποίες αποτελεί την τελευταία και πιο σίγουρη ασπίδα από πιθανή εξωτερική επέμβαση μιας υπερδύναμης.
Η εντολή για εκτόξευση των πυρηνικών πυραύλων μπορεί να δοθεί σχεδόν από οποιαδήποτε περιοχή του κόσμου. Αυτά λέει ο ανώτατος επιστημονικός συνεργάτης του Κέντρου Διεθνούς Ασφάλειας της ΡΑΕ Πιοτρ Τοπιτσκάνοφ:
"Ας πάρουμε, για παράδειγμα, την Ινδία και το Πακιστάν. Κατά τη διάρκεια μιας απλής σύγκρουσης στο διαφιλονικούμενο Κασμίρ, μία από τις πλευρές υποθέτοντας λανθασμένα ότι η άλλη πλευρά ήδη χτυπά, λαμβάνει την απόφαση για πυρηνική επίθεση. Είναι ένα πιθανό σενάριο του πως μπορούν σήμερα να χρησιμοποιηθούν τα πυρηνικά όπλα."
Εάν το πιο τραγικό σενάριο γίνει πραγματικότητα, υπό πυρηνική επίθεση θα βρεθεί μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες και φτωχές περιοχές του πλανήτη. Στα πρώτα δευτερόλεπτα, από την ακτινοβολία και το κρουστικό κύμα, μπορεί να πεθάνουν 10-20 εκατομμύρια, ενώ στα πρώτα δύο-τρία εικοσιτετράωρα, άλλα περίπου εκατό εκατομμύρια.
Συνεπώς, στο πρώτο έτος μετά από την ινδο-πακιστανική «Ημέρα της Κρίσεως» θα πεθάνουν περίπου τριακόσια εκατομμύρια άνθρωποι.
Σε συνθήκες μη ελεγχόμενου χάους, δεν θα υπάρχει κανένας να τους κηδέψει. Οι επιζώντες θα προσπαθούν να εγκαταλείψουν τις επικίνδυνες περιοχές. Κατά συνέπεια η περιοχή θα πληγεί από ανθρωπιστική καταστροφή σε ένα πρωτοφανές μέγεθος.
Την επόμενη περίοδο οι απώλειες θα αυξηθούν κατά πολύ λόγω της διάδοσης της ραδιενέργειας στα γειτονικά κράτη, πρώτα απ’ όλα στην Κίνα, χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας και Μέσης Ανατολής.
"Οι συνέπειες της χρήσης των πυρηνικών όπλων θα είναι δραματικές παντού. Εάν μιλάμε για μια μεμονωμένη πυρηνική έκρηξη, οι συνέπειες μάλλον θα φέρουν περιφερειακό χαρακτήρα. Εάν όμως η Ινδία και το Πακιστάν ανταλλάξουν πυρηνικά χτυπήματα, αυτό θα προκαλέσει μια καταστροφή παγκοσμίων διαστάσεων."
Αυτό το τραγικό σενάριο παρουσιάζει όλο τον κίνδυνο της υποτίμησης των περιφερειακών κρίσεων. Αυτό αφορά όχι μόνο την Ινδία και το Πακιστάν, αλλά και όλα τα κράτη που επιδιώκουν να έχουν έναν ιδιαίτερο γεωπολιτικό ρόλο και τα οποία έχουν πρόσβαση στις πυρηνικές τεχνολογίες (βλ. π.χ. Ιράν, Τουρκία).
Πίσω σχεδόν απ’ όλες τις περιπτώσεις βρίσκονται οι μεγάλες δυνάμεις, οι οποίες προκαλούν συγκρούσεις βασιζόμενες στα δικά τους εγωιστικά συμφέροντα.
πηγη