Οι έρευνες έχουν αποδείξει ότι το να φιλοξενείς μεγάλα αθλητικά γεγονότα,
όπως οι Ολυμπιακοί αγώνες, είναι ένα εγχείρημα ιδιαίτερα... δαπανηρό.
Το κόστος τους ξεπερνάει κάθε φορά το αναμενόμενο και έτσι πλέον τα τελευταία χρόνια, υπάρχει η τάση των δημοκρατικών χωρών να θέλουν να απαλλαγούν από αυτούς και τα ανεπιθύμητα κρατικά έξοδα.
Συγκεκριμένα, πρόβλημα έχει προκύψει για την διεκδίκηση της οργάνωσης των Ολυμπιακών αγώνων του 2022 καθώς κάποιες από τις πιθανές διοργανώτριες πόλεις όπως η Κρακοβία, το Μόναχο και το Νταβός/Σεντ Μόριτζ απέσυραν τις προσφορές τους έπειτα από δημόσια καταψήφιση.
Ακόμα, η Στοκχόλμη αποσύρθηκε και η κυβέρνηση της χώρας ανέφερε: «Τα έσοδα θα είναι πιθανώς λιγότερα και το κόστος μεγαλύτερο από το αναμενόμενο».
Σε ένα έγγραφο του 2006, με τίτλο: «Μεγάλες-εκδηλώσεις: Η επίδραση από τις μεγαλύτερες αθλητικές διοργανώσεις του κόσμου σε τοπική, περιφερειακή και εθνική οικονομία», ο καθηγητής Οικονομικών Victor Matheson ανέφερε: «Οι δημόσιες δαπάνες για τις αθλητικές υποδομές και δραστηριότητες συνεπάγεται κατ 'ανάγκη μείωση των άλλων κρατικών υπηρεσιών, επέκταση του δανεισμού του Δημοσίου, αύξηση της φορολογίας, τα οποία παράγουν μια τροχοπέδη για την τοπική οικονομία. Στην καλύτερη περίπτωση οι δημόσιες δαπάνες για τον αθλητισμό που σχετίζονται με την κατασκευή ή τη λειτουργία έχουν μηδενική καθαρή επίπτωση στην οικονομία, όπως τα οφέλη για την απασχόληση του έργου συνοδεύονται από απώλειες θέσεων απασχόλησης που συνδέονται με την αύξηση των φόρων ή γενικότερες περικοπές δαπανών»
Το πιο προφανές αρνητικό αποτέλεσμα από τη δαπάνη χρημάτων για τους Ολυμπιακούς αγώνες είναι τα στάδια-φαντάσματα.
Το Σεράγεβο και η Αθήνα αποτελούν τρανταχτά παραδείγματα πόλεων με ανεκμετάλλευτες και ερειπωμένες αθλητικές εγκαταστάσεις.
(protothema)