O χημικός που επαναπροσδιόρισε το δημοφιλές ναρκωτικό ecstasy, πέθανε σε ηλικία 88 ετών από καρκίνο του ήπατος. Ο Αλεξάντερ Σούλγκιν κέρδισε το προσωνύμιο «ο νονός του ecstasy», αφότου κατάφερε να φτιάξει το ναρκωτικό, τεστάροντας το στον εαυτό του εκτός εργαστηρίου.
Σύμφωνα με δημοσίευση της συζύγου και ερευνητικού συνεταίρου του στο Facebook «ο Σούλγκιν πέθανε κοντά στην οικογένεια του και τους νοσηλευτές του, υπό τους ήχους βουδιστικής μουσικής διαλογισμού». Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε στο σπίτι του στη Βόρεια Καλιφόρνια.
«Ο Νονός»
O Σούλγκιν άρχισε τις σπουδές του στην οργανική χημεία στο Πανεπιστήμιο του Harvard στην εφηβεία του και, μετά από ένα διάλειμμα στο Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, επέστρεψε στο Berkeley της Καλιφόρνια, για να πάρει το διδακτορικό του στη βιοχημεία.
Στις αρχές της επαγγελματικής σταδιοδρομίας του, εντάχθηκε στη Dow Chemical Company όπου ανέπτυξε το πρώτο βιοδιασπώμενο φυτοφάρμακο στον κόσμο. Η πρώτη του επαφή του με τις ψυχοτρόπες ουσίες έγινε όταν ο Σούλγκιν ξεκίνησε τη διεξαγωγή δικής του, προσωπικής έρευνας.
Σύμφωνα με το BBC, δοκίμαζε τα κατασκευάσματά του μόνος του ή με φίλους, καλώντας τους σε «συναντήσεις γευσιγνωσίας». Όπως είχε δηλώσει ο ίδιος, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '60, δοκίμασε εκατοντάδες χημικών σκευασμάτων. Το 1965, αποχώρησε με την Dow, αλλά συνέχισε τις σπουδές του και άρχισε να διδάσκει σε τοπικά πανεπιστήμια.
«Η πενικιλίνη της ψυχής»
Σχεδόν μια δεκαετία αργότερα, ανακάλυψε μια ένωση που συνδέεται στενά με αυτό που σήμερα αποκαλούμε ecstasy ή MDMA.
Το MDMA είχε προηγουμένως συντεθεί και κατοχυρωθεί με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το 1912 από την φαρμακευτική εταιρεία Merck, αλλά ποτέ δεν είχε διερευνηθεί πλήρως η δράση του στους ανθρώπους. Τότε ο Σουλγκιν αποφάσισε να ξεκινήσει δοκιμές σε ανθρώπους, ξεκινώντας και πάλι με τον εαυτό του.
Μόλις τελειοποίησε συνταγή του, παρουσίασε το χημικό σε έναν ψυχολόγο από το Όκλαντ. Τον Λέο Ζεφ. Στη συνέχεια ο Ζεφ γνώρισε στον Σούλγκιν σε μια θεραπεύτρια, η οποία έγινε αργότερα και γυναίκα του.
Ο Ζεφ χρησιμοποίησε μικρές δόσεις της ουσίας ως βοήθημα για την λογοθεραπεία, και το προώθησε σε ψυχολόγων σε ολόκληρη τη χώρα. Ορισμένοι από αυτούς ενθουσιάστηκαν τόσο με το σκεύασμα, που το αποκαλούσαν «πενικιλίνη για την ψυχή», παρά το γεγονός ότι δεν είχε ελεγχθεί κλινικά ή εγκριθεί για ανθρώπινη χρήση.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, η χρήση των «empathy» και «ecstasy» (αργκό εκφράσεις που χρησιμοποιήθηκαν για το MDMA) άρχισε να αυξάνεται, κυρίως στις περιθωριοποιημένες ομάδες. Από τη δεκαετία του 1990 η χρήση ecstasy εξαπλώθηκε και στα νυχτερινά κέντρα και συνδέθηκε με την ηλεκτρονική μουσική σκηνή.
Επιπλέον υπάρχουν αναφορές για χρήση του MDMA από τον αμερικανικό στρατό ως ορός της αλήθειας, κυρίως τη δεκαετία του ’50, ενώ άλλες πληροφορίες κάνουν λόγο για χρήση του ναρκωτικού για την αντιμετώπιση μετατραυματικών στρες από τον πόλεμο.
Το ecstasy απαγορεύτηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1985, όταν η αμερικανική Υπηρεσία Δίωξης Ναρκωτικών το πρόσθεσε στον κατάλογο των ελεγχόμενων ουσιών, κρίνοντας πως δεν είχε καμία ιατρική χρήση. Το παράδειγμα των ΗΠΑ ακολούθησαν και άλλες χώρες και σύντομα το ecstasy αναγνωρίστηκε ως παράνομο στα περισσότερα μέρη του κόσμου.
πηγη
πηγη