Έγινε θρύλος της (παρα)ιατρικής, έγινε τραγούδι από τον Tom Waits, γίνεται ταινία μέσα στο 2014. Η περίπτωση του Edward Mordake, ενός Άγγλου ευγενούς του 19ου αιώνα, δεν μπορούσε παρά να μείνει στην ιστορία. Δε βλέπεις εξάλλου συχνά άνθρωπο με δύο πρόσωπα.
Δεν μπορουμε να ξέρουμε και πάρα πολλά για τον Edward Mordake. Οι πηγές μας, εκτός από τις ιστορίες που διαιωνίζονται, είναι περιορισμένες, με βασική το βιβλίο Anomalies and Curiosities of Medicine που εκδώθηκε το 1896 και περιείχε λίγο-πολύ ό,τι περιγράφει ο τίτλος του. Αυτά που ξέρουμε είναι ότι ο Poor Edward (ονομασμένος έτσι από τον Tom Waits) ήταν γόνος κάποιας κραταιάς ευγενούς αγγλικής οικογένειας, με μουσικό ταλέντο, εξαιρετικούς τρόπους, και φοβερά πολυδιαβασμένος. Έμενε σε απομόνωση και δε δεχόταν τους τίτλους του. Προτίμησε να αποτραβηχτεί από την κοινωνία, ντροπιασμένος από την παραμόρφωσή του: Στο πίσω μέρος του κεφαλιού του υπήρχε ένα δεύτερο, μικρότερο πρόσωπο, με αρκετά πλήρεις μυικές λειτουργίες, και, σύμφωνα με τον ίδιο, έναν χαρακτήρα βουτηγμένο στα σκατά.
Το πρόσωπο σύμφωνα με το θρύλο ήταν ενός κοριτσιού, «όμορφο σαν όνειρο, φρικτό σαν το διάολο». Έδειχνε σημάδια ευφυίας, χαμογελούσε χαιρέκακα όσο ο Mordake έκλαιγε για την κατάστασή του. Τα μάτια του ακολουθούσαν τις κινήσεις αυτού που το παρακολουθούσε, και τα χείλη του έκαναν κινήσεις σαν να μιλούσε ακατάπαυστα, χωρίς να ακούγεται φωνή.
Παρά το τελευταίο, ο Mordake ισχυριζόταν ότι το devil twin τού ψιθύριζε λόγια μίσους και πειρασμούς, και δεν τον άφηνε ποτέ να ξεκουραστεί τα βράδια. «Δεν κοιμάται ποτέ», έλεγε στους γιατρους του Manvers και Treadwell, «μα μου μιλάει αιώνια για τέτοια πράγματα που μόνο στην κόλαση μιλάνε. Η φαντασία δεν μπορεί να συλλάβει τους τρομακτικούς πειρασμούς που βάζει μπροστά μου. Εξαιτίας κάποιας ασυγχώρητης αμαρτίας των προγόνων μου είμαι κολλημένος σε αυτόν το δαίμονα -γιατί σίγουρα είναι δαίμονας. Σας εκλιπαρώ και σας ικετεύω να το καταστρέψετε, ακόμα κι αν πρέπει να πεθάνω από αυτό».
Ο Edward Mordake τελικά αυτοκτόνησε στα 23 του. Παρόλο που οι γιατροί του τον παρακολουθούσαν στενά, κατάφερε να πάρει δηλητήριο από το οποίο και πέθανε. Λίγο πριν άφησε ένα γράμμα οπού ανέφερε την παράκληση το δαιμονικό πρόσωπο να καταστραφεί πριν την ταφή, «για να μη συνεχίσει τους δαιμονικούς ψιθύρους του και στον τάφο».
Το πόσα στοιχεία της ιστορίας είναι αληθινά και πόσα είναι βγαλμένα από την προφορική παράδοση της ιστορίας είναι θέμα προς συζήτηση. Αντίστοιχες περιπτώσεις έχουν καταγραφεί, όπως αυτή του Κινέζου Chang Tzu Ping στις αρχές της δεκαετίας του ’80, άρα μπορούμε να υποθέσουμε ότι η σπάνια πάθηση δεν είναι αδύνατη να συμβεί. Το πρόσωπο όμως δε θα μπορούσε να είναι κοριτσιού, αφου σύμφωνα με την πηγή μας πρόκειται για περίπτωση «κακού» χωρισμού ομοζυγωτικών διδυμων. Επίσης, δεδομένου ότι το πρόσωπο δεν μπορούσε να μιλήσει, επομένως δεν μπορούσε να ψιθυρίζει ακαθαρσίες στο αφτί του ταλαιπωρημένου ανθρώπου, αν και είναι σαφές ότι μάλλον ο Mordake είχε φτάσει πολύ πέρα από τα όρια της λογικής του από αυτή την κατάσταση, Και με το δίκιο του δηλαδή, οπότε θεωρητικά μάλλον άκουγε τις φωνές αυτές μέσα από το κεφάλι του, με την άλλη έννοια.
Και φυσικά, υπάρχει μια πολύ καλή περίπτωση όλο αυτό να είναι ένας αρκετά καλά δουλεμένος μύθος. Όλοι οι μύθοι όμως, και οι πιο αρχαίοι, βασίζονται σε ένα πραγματικό γεγονός που η προφορική παράδοση το άλλαξε μέχρι να γίνει αυτό που ξέρουμε. Η περίπτωση του Mordake φαίνεται να είναι τέτοια: Σε μια εποχή που η καταγραφή γεγονότων με βίντεο, ήχο, γραφή, φωτογραφίες, δεν είχε πάρει τις σημερινές διαστάσεις, η προφορική μεταφορά μιας ιστορίας χωρίς πολλή εξακρίβωση της αλήθειας της ίσως ήταν ακόμα ικανή να δημιουργήσει μύθους. Αλλά πάνω σε αυτό το θέμα θα αφήσουμε να μιλήσει καλύτερα ο Robert Graves. Εμείς ας περιμένουμε την ταινία πάνω στο θέμα που θα βγεί στις αίθουσες τον Οκτώβριο του ’14, πιθανότατα βέβαια όχι τις ελληνικές.
πηγη
πηγη