Οσοι περιμένουν να ξαναδούν τις εικόνες του χάους που επικράτησαν στην Αργεντινή το 2002, μετά την προηγούμενη χρεοκοπία της χώρας, μάλλον θα περιμένουν για πολύ. Εξάλλου, ακόμη και ύστερα από εκείνη τη χρεοκοπία η Αργεντινή κατάφερε να σταθεί στα πόδια της, να απαλλαγεί από δάνεια προς διεθνείς οργανισμούς -όπως το ΔΝΤ- και να αναδιαρθρώσει μέρος του ιδιωτικού χρέους της, που ανερχόταν τότε σε 90 δισ. δολάρια. Αυτό που συνέβη τώρα στην πραγματικότητα είναι ότι η Αργεντινή είπε ένα μεγάλο «όχι» στους κερδοσκόπους, στους «γύπες», προστατεύοντας την οικονομία της από ολοκληρωτική καταστροφή και προασπίζοντας τα εθνικά συμφέροντά της. Ενα «όχι» που δεν είπε ποτέ ο διορισμένος πρωθυπουργός της Ελλάδας Λουκάς Παπαδήμος το 2012, αποπληρώνοντας ομόλογα που δεν είχαν δεχτεί «κούρεμα», γεγονός που μπορεί να δημιουργήσει πολλά προβλήματα στη χώρας μας, εάν όσοι δέχτηκαν να αναδιαρθρωθούν τα ομόλογά τους προβούν σε διεκδικήσεις του συνόλου της αξίας τους.
Ομόλογα
Ουσιαστικά, αυτή τη στιγμή η Αργεντινή τελεί υπό επιλεκτική χρεοκοπία, καθώς δεν μπορεί -λόγω δικαστικής απόφασης- να πληρώσει 539.000.000 δολάρια στους κατόχους των ομολόγων τα οποία «κουρεύτηκαν» το 2005 και το 2010, δηλαδή μετά τη χρεοκοπία της χώρας το 2002. Βεβαίως, η Αργεντινή έχει καταθέσει το εν λόγω ποσό σε αμερικανικές τράπεζες. Ομως, για να το εισπράξουν οι δικαιούχοι, η κυβέρνηση πρέπει να βάλει στις τράπεζες ακόμη 1,5 δισ. δολάρια για τους κατόχους των κερδοσκοπικών funds που δεν είχαν δεχτεί «κούρεμα». Γιατί, όμως, η χώρα αρνείται να καταβάλει αυτό το ποσό που φαντάζει ελάχιστο μπροστά στο συναλλαγματικό απόθεμα ύψους 30 δισ. που διαθέτει; Μπορεί η διαμάχη να μοιάζει ιδεολογική, όμως είναι καθαρά οικονομική. Εάν η Αργεντινή υποχωρούσε στις διεκδικήσεις, τότε και οι υπόλοιποι δανειστές της μπορεί να διεκδικούσαν ολόκληρη την αξία των ομολόγων τους, δηλαδή περισσότερα από 100 δισ. δολάρια λόγω της λεγόμενης ρήτρας RUFO (Rights Upon Future Offers).
Η ρήτρα
Η ρήτρα αυτή προβλέπει ότι σε περίπτωση που η χώρα προχωρήσει σε καλύτερη συμφωνία με ομολογιούχους, τότε μπορούν και οι κάτοχοι των αναδιαρθρωμένων ομολόγων να διεκδικήσουν βελτιωμένη συμφωνία. Η νοτιοαμερικανική αντιπροσωπία που έκανε τις διαπραγματεύσεις στη Νέα Υόρκη απαίτησε από τα funds να δεχτούν το ίδιο «κούρεμα» με τους υπολοίπους, γεγονός που συνεπάγεται κέρδος 300%. Τα επενδυτικά ή μάλλον κερδοσκοπικά αυτά ταμεία απαιτούν, ωστόσο, το ποσό στο ακέραιο μαζί με τους τόκους, δηλαδή κέρδος 1.600%, αδιαφορώντας για το μέλλον μιας ολόκληρης χώρας και του λαού της. Η κυβέρνηση ωστόσο της χώρας δεν μοιάζει διατεθειμένη να παρακολουθήσει αυτό το «πανηγύρι» με σταυρωμένα χέρια. Οπως διεμήνυσε ο γενικός γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου της Αργεντινής Χόρχε Καπιτάνις, ο οποίος χαρακτήρισε τον αμερικανικό διαμεσολαβητή Ντάνιελ Πόλακ «ανίκανο», το Μπουένος Αϊρες εξετάζει ακόμη και το ενδεχόμενο να προσφύγει στη Χάγη για την υπόθεση.