Πέθανε την Πέμπτη σε ηλικία 91 ετών, ο Hiroo Onoda, ο Ιάπωνας στρατιώτης που παραδόθηκε 29 χρόνια μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο Onoda ήταν ένας από τους εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες του αυτοκρατορικού στρατού της Ιαπωνίας που πολέμησαν στον Ειρηνικό. έγινε γνωστός όταν παραδόθηκε 29 ολόκληρα χρόνια μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς κρυβόταν στη ζούγκλα των Φιλιππίνων - αρχικά μη γνωρίζοντας πως ο πόλεμος έχει λήξει και ότι ΗΠΑ και Ιαπωνία ήταν πλέον σύμμαχοι και ακολούθως αρνούμενος να παραδοθεί - ως το 1974!
Την είδηση του θανάτου του Onoda ανακοίνωσε ο εκπρόσωπος Τύπου της ιαπωνικής κυβέρνησης Γιοσιχίντε Σούγκα την Παρασκευή. Εξέφρασε τα συλλυπητήριά του προς την οικογένεια του εκλιπόντος και εξύμνησε τη δύναμη της θέλησης και το ακάματο πνεύμα του Onoda.
«Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Onoda έζησε στη ζούγκλα για πολλά πολλά χρόνια. Μόνο όταν επέστρεψε στην Ιαπωνία ένοιωσα ότι ο πόλεμος είχε επιτέλους τελειώσει», είπε ο εκπρόσωπος Τύπου, απηχώντας μια γενικότερη αίσθηση που υπήρχε στην ιαπωνική κοινωνία καθώς ο Onoda ήταν ο τελευταίος από μια σειρά στρατιωτών που χαμένοι στις ζούγκλες του Ειρηνικού και συνεχίζοντας να υπακούν σε διαταγές που είχαν δοθεί χρόνια πριν, πολεμούσαν σε έναν πόλεμο που είχε προ πολλού λήξει.
Ο Onoda ήταν αξιωματικός των πληροφοριών. Βγήκε από την κρυψώνα του στην ζούγκλα της νήσου Λουμπάνγκ των Φιλιππινών, αποστεωμένος τον Μάρτιο του 1974, στα 52α γενέθλιά του. Ωστόσο παραδόθηκε επισήμως μόνο όταν ο πρώην διοικητής του, ταξίδεψε στο νησί και ακύρωσε τις διαταγές που είχε λάβει το 1945 και οι οποίες ήταν να μείνει πίσω από της γραμμές του στρατηγού ΜακΑρθουρ και να κατασκοπεύει τα αμερικανικά στρατεύματα!
Υπακούοντας σε μια λογική απόλυτης πίστης στον Αυτοκράτορα και πιστεύοντας ότι ο θάνατος είναι προτιμότερος από το να παραδοθεί, ο Onoda αρνείτο να βγει από την κρυψώνα του, μολονότι στην περιοχή είχαν διεξαχθεί τέσσερις επιχειρήσεις ανεύρεσής του και μέλη της οικογενείας του τού εξηγούσαν μέσω μεγαφώφων ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει.
Ο Onoda τελικά παραδόθηκε στον τότε δικτάτορα των Φιλιππίνων Φερντινάντ Μάρκος, ενδεδυμένος με την επίσημη στολή του, το πηλίκιο και το ξίφος του, τα οποία είχε διατηρήσει σε καλή κατάσταση, μολονότι είχαν περάσει 30 χρόνια από τότε που εστάλη στη Λουμπάνγκ.
Μετά την επιστροφή του στην Ιαπωνία, του ήταν αδύνατο να παραμείνει εκεί, βλέποντας ότι ουσιαστικά τα πάντα στην χώρα είχαν αλλάξει, είχαν εκδυτικοποιηθεί και αξίες στις οποίες ο ίδιος πίστευε είχαν χαθεί στην πορεία. Ο μιλιταρισμός ήταν πια καταδικαστέος, το ίδιο και η πίστη στο μεγαλείο της Ιαπωνίας και του Αυτοκράτορα.
Προτίμησε να αγοράσει ένα κτήμα στη Βραζιλία και έπειτα επέστρεψε για να δημιουργήσει ένα μικρό σχολείο σε μια σχετικά απομονωμένη περιοχή στον ιαπωνικό Βορρά.
«Δεν θεωρώ αυτά τα 30 χρόνια ότι τα έχασα. Χωρίς αυτήν την εμπειρία, θα ήμουν άλλος άνθρωπος και η ζωή μου δεν θα ήταν όπως είναι σήμερα» είχε πει μιλώντας στο Associated Press το 1995.